เฝ้าเดี่ยว วันพุธ 1 ก.ย. 2010 เยเรมีย์ 33:1-26

บทที่ 33 เป็นถ้อยคำปลอบโยนบทสุดท้ายในหนังสือเยเรมีย์ เหตุการณ์ในบทนี้เกิดขึ้นราวปี 587 ก่อนคริสตกาล ขณะนั้นบาบิโลนล้อมกรุงเยรูซาเล็มแล้วเป็นเวลา 1 ปี เยเรมีย์ถูกกษัตริย์เศเดคียาห์กักบริเวณในกองทหารรักษาพระองค์ เนื่องจากท่านเสนอให้จำนนต่อศัตรู และท่านถูกปล่อยตัวหลังจากกรุงเยรูซาเล็มแตก
คุณคิดว่า การที่พระเจ้าบอกว่า ความรักของพระองค์ที่มีต่อประชากรของพระองค์นั้นเป็นความรักที่มั่นคง (ข้อ 11) ขัดแย้งกับ การลงโทษคนยูดาห์ให้ตกไปเป็นเชลยหรือไม่อย่างไร?