ความจริงมีอวัยวะหลายอย่าง แต่ก็ยังเป็นร่างกายเดียวกัน
และตาจะว่าแก่มือว่า “ข้าพเจ้าไม่ต้องการเจ้า” ก็ไม่ได้
หรือศีรษะจะว่าแก่เท้าว่า “ข้าพเจ้าไม่ต้องการเจ้า” ก็ไม่ได้
ที่จริงอวัยวะที่เราเห็นว่าอ่อนแอ เราก็ขาดเสียไม่ได้
Q1 ประโยคที่ว่า “ที่จริงอวัยวะที่เราเห็นว่าอ่อนแอ เราก็ขาดเสียไม่ได้” ช่วยให้เราเห็นถึงความสำคัญของ “ความรักความสามัคคี” ของ “คนในครองครัว” “พี่น้องในคริสตจักร” “เพื่อนร่วมงาน” “คนในสังคม” อย่างไร?
Q2 คุณจะนำ “ความจริง” เกี่ยวกับ “ความรักความสามัคคี” ไปใช้กับคนที่อยู่รอบๆ ตัวคุณอย่างไร?