จากคำพูดของอัครทูตที่ว่า “…ซึ่งเราจะละเลยพระวจนะของพระเจ้า มัวไปแจกอาหารก็หาควรไม่” (2) ดูเผินๆ เหมือนว่า พวกเขาให้ความสำคัญต่อเรื่องฝ่ายจิตวิญญาณเท่านั้น แต่ถ้าพิจารณาให้ดี เราจะพบว่า พวกอัครทูตไม่ได้มองการดำเนินชีวิตคริสเตียนเป็นเรื่องของความเชื่อ เรื่องฝ่ายจิตวิญญาณเท่านั้น แต่เป็นเรื่องของการนำเอาความเชื่อมาประพฤติปฏิบัติได้จริงๆ ในชีวิตด้วย เพราะพวกเขาพูดต่อว่า “เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลายจงเลือกเจ็ดคนในพวกท่าน ที่มีชื่อเสียงดีประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์และสติปัญญา เราจะตั้งเขาให้ดูแลการงานนี้” (3) คุณจะนำความจริงเรื่องนี้มาใช้ในชีวิตคริสเตียนของคุณอย่างไรบ้าง? คุณเป็นคริสเตียนเฉพาะวันอาทิตย์ หรือเป็นคริสเตียนทุกวัน?