ในจดหมายฉบับที่สองนี้ เปาโลมีความชื่นชมยินดีที่เห็นพี่น้องในเมืองเธสะโลนิกาเติบโตขึ้นในความเชื่อ โดยเฉพาะการอดทนต่อการข่มเหงที่เกิดขึ้น และหนุนใจว่า การอดทนเพื่อข่าวประเสริฐของพวกเขาจะไม่สูญเปล่า

Q1 การอดทนต่อการข่มเหง และความทุกข์ยากลำบาก ส่งผลอย่างไรต่อตัวของพี่น้องที่เมืองเธสะโลนิกา ผู้อื่น และพระนามของพระเจ้า? (ดูข้อ 3, 4, 5, 12)
Q2 เปาโลอธิษฐานเผื่อพี่น้องที่ถูกข่มเหงเสมอ (ข้อ 12) ดังนั้นขอให้ใช้เวลานี้อธิษฐานเผื่อพี่น้องที่คุณรู้จักที่ต้องเผชิญหน้ากับการข่มเหงเพราะเป็นคริสเตียนคนเดียวในบ้าน หรือถูกข่มเหงเพราะต้องการสำแดงชีวิตคริสเตียนในสังคมไม่ว่า จะเป็นที่โรงเรียน ที่มหาวิทยาลัย หรือ ที่ทำงาน

การสำนึกผิดต้องนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงเสมอ และเป็นการเปลี่ยนแปลงที่พร้อมจะทุ่มเททุกอย่าง เพื่อยืนยันว่า นี่เป็นการสำนึกผิดที่แท้จริง  ซึ่งศักเคียสเองก็สำแดงให้เห็นอย่างชัดเจนในเรื่องนี้

Q1 คุณคิดว่า อะไรคือสาเหตุสำคัญที่ทำให้ศักเคียสยอมจ่ายเงินคืนถึง 4 เท่า กับคนที่เขาโกงมา แถมยังจะยกทรัพย์สมบัติอีกครึ่งให้กับคนอนาถาด้วย? (ข้อ 5, 9-10)
Q2 ศักเคียสเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับคุณอย่างไรในการที่จะพูดว่า “เสียใจ” หรือ “ขอโทษ” ต่อคนที่คุณกระทำผิดด้วย

การสำนึกผิดนอกจากจะช่วยปลดปล่อยเราจากความรู้สึกที่ไม่ดี ความเสียใจ และความรู้สึกผิดแล้ว ยังเป็นส่วนหนึ่งของการได้รับความรอดด้วย เพราะใน เอเฟซัส 2:8-9 กล่าวไว้ว่า “ด้วยว่าซึ่งท่านทั้งหลายรอดนั้นก็รอดโดยพระคุณเพราะความเชื่อ และมิใช่โดยตัวท่านทั้งหลายกระทำเอง แต่พระเจ้าทรงประทานให้ ความรอดนั้นจะเนื่องด้วยการกระทำก็หามิได้ เพื่อมิให้คนหนึ่งคนใดอวดได้”

Q1 ลองเปรียบเทียบคำอธิษฐานระหว่างคนฟาริสี และคนเก็บภาษีว่าแตกต่างกันอย่างไร?
Q2 คุณคิดว่า คุณเหมือนกับคนฟาริสี หรือ คนเก็บภาษี? และพระเจ้าอยากให้คุณเป็นคนแบบไหน?

สดุดีบทนี้เขียนโดยดาวิดผู้ซึ่งได้ชื่อว่า เป็นกษัตริย์ที่รักพระเจ้าสุดหัวใจ แต่ถึงกระนั้นเองชีวิตของท่านก็ยังพลาดกระทำความผิดบาปที่ร้ายแรงในชีวิต และสดุดีบทนี้สะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ดาวิดรู้ว่าตัวเองกระทำผิดในเรื่องใด และผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตนั้นเลวร้ายแค่ไหน (ข้อ 3-4) และทางเดียวที่เขาจะได้รับการปลดปล่อยคือ การสำนึกผิดและสารภาพกับพระเจ้า (ข้อ 5)

Q1 ดาวิดมีความคาดหวังอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิตของเขาหลังจากที่สำนึกผิดและสารภาพบาป? (ดูข้อ 1, 8, 11 ประกอบ)
Q2 สดุดี 51:17 กล่าวไว้ว่า “เครื่องบูชาที่พระเจ้าทรงรับได้คือจิตใจที่ชอกช้ำ จิตใจที่สำนึกผิดและชอกช้ำนั้น ข้าแต่พระเจ้า พระองค์มิได้ทรงดูถูก” ใช้เวลานี้สำรวจชีวิตของคุณ และอธิษฐานกับพระเจ้า

การสำนึกผิดไม่ได้เป็นเรื่องส่วนตัวเท่านั้น แต่ในบางครั้งเป็นเรื่องของส่วนรวมด้วย เหมือนเรื่องราวของชาวเมืองนีนะเวห์ ที่พระเจ้าทรงส่งโยนาห์เข้าไปประกาศ ให้ทุกคนในเมืองสำนึกผิด กลับใจเสียใหม่ ก่อนที่พระเจ้าจะพิพากษาลงโทษ และสิ่งที่เกิดขึ้นคือ คนทั้งเมืองสำนึกผิด กลับใจจากความผิดบาป และหันมาหาพระเจ้า

Q1 กษัตริย์เมืองนีนะเวห์ และประชาชนได้แสดงออกถึงการสำนึกผิดร่วมกันอย่างไรบ้าง และผลลัพธ์สุดท้ายเป็นอย่างไร? (ดูข้อ 5-8, 10 ประกอบ)
Q2 คุณจะนำแนวคิดในการสำนึกผิดร่วมกัน และการสารภาพ ไปใช้ในชีวิตของคุณ / ในกลุ่มเซล / ในคริสตจักรอย่างไร?