จากกิจการบทที่ 17 เราพบว่า เปาโลถูกบีบบังคับให้ออกจากเมืองเธสะโลนิกา เพราะมีคนพยายามจะฆ่าท่าน แต่พระคัมภีร์ตอนนี้บอกกับเราว่า แม้ตัวของเปาโลจะห่างไกล แต่ใจของท่านอยู่กับพี่น้องที่เธสะโลนิกา (ข้อ 17)
Q1 คุณคิดว่า คำพูดของเปาโลที่ว่า “เราจึงขวนขวายปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเห็นหน้าท่าน” (ข้อ 17) “เราทนอยู่ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว…..ปล่อยเราแต่ลำพัง…แล้วให้ทิโมธีไปหาท่าน” (3:1-2) แสดงให้เห็นถึงความห่วงใยของเปาโลที่มีต่อพี่น้องและคริสตจักรในเมืองเธสะโลนิกาอย่างไร?
Q2 เปาโลได้รับข่าวดีจากทิโมธีว่า พี่น้องที่เมืองเธสะโลนิกายังรักษาความเชื่อไว้ และมีชีวิตที่เป็นแบบอย่าง ทำให้ท่านมีชีวิตที่สดชื่น (3:8) คุณจะมีชีวิตที่เป็น “ข่าวดี” และนำ “ความสดชื่น” มาให้กับพี่น้องในคริสตจักรได้อย่างไร?