มีสำนวนไทยกล่าวไว้ว่า “ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด” ซึ่งมีความหมายว่า ผู้ที่มีสติปัญญาดี แต่กลับช่วยตนเองไม่ได้ เพราะไม่สามารถที่จะนำเอาสิ่งที่รู้นั้น มาประยุกต์ใช้ในชีวิตจริงๆ ได้ ในเรื่องของการรู้จักบังคับตนก็เช่นกัน เราไม่ได้มุ่งหวังเพียงเพื่อรู้จักวิธีการบังคับตน แต่มุ่งหวังที่จะเกิดผลจริงๆ ด้วย
Q1 คำว่า “มีวินัย” “การกระทำที่ฉลาด” “ความช่ำชอง” และ “เพิ่มพูนการเรียนรู้” ช่วยให้เราเข้าใจถึงอะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงที่ผู้เขียนต้องการจะบอกกับผู้อ่านเกี่ยวกับ “การมีปัญญา” อย่างไร?
Q2 คุณคิดว่า “การยำเกรงพระเจ้า” ช่วยให้คุณใช้สติปัญญาที่มีอยู่ในการดำเนินชีวิตอย่างไร?