สดุดีบทนี้น่าจะถูกเขียนขึ้นในตอนที่ดาวิดหนีการไล่ล่าของกษัตริย์ซาอูล โดยเนื้อหาค่อนข้างจะสะท้อนถึงการตัดพ้อว่า ทำไมทำดีแล้วไม่ได้ดี แต่คนที่ทำไม่ดีกลับสุขสบาย และยังมีชีวิตที่บริบูรณ์ เพราะดาวิดเริ่มต้นในข้อ 1 ของสดุดีบทนี้ว่า “อย่าเดือดร้อน…คนที่ทำชั่ว” “อย่าอิจฉา…คนที่ประพฤติผิด” แต่ในขณะเดียวกันดาวิดก็สำแดงให้เห็นถึงชีวิตแห่งการอุทิศตนและการยอมจำนนต่อพระเจ้า
Q1 จากคำว่า “จงวางใจในพระเจ้า” “จงปีติยินดีในพระเจ้า” “จงมอบทางของท่านไว้กับพระเจ้า” และ “จงสงบอยู่ต่อพระเจ้า” สะท้อนให้เห็นถึงชีวิตแห่งการอุทิศตนและการยอมจำนต่อพระเจ้าในชีวิตของดาวิดอย่างไร?
Q2 คุณคิดว่า คุณจะใช้ “จง…” ทั้ง 4 ในการดำเนินชีวิตของคุณอย่างไร?