พระเยซูได้อธิบายมากขึ้นว่า พระองค์คืออาหารแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาพระองค์จะไม่หิว และผู้ที่วางใจพระองค์จะไม่กระหายอีกเลย (ข้อ 35)

Q1  อะไรคือความหมายของ “การมาหาพระองค์” และ “ไว้วางใจในพระองค์”? (ดูข้อ 39, 40 ประกอบ)
Q2  วันนี้คุณยังมีเรื่องที่คุณยัง “หิว” และ “กระหาย” อยู่มากน้อยแค่ไหน พระเยซูจะมีส่วนทำให้ความหิว และกระหายที่คุณมีอยู่หมดไปได้อย่างไร?

เมื่อประชาชนไม่พบพระเยซู และรู้ว่า พระองค์ข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง ผู้คนก็ข้ามฟากตามพระเยซูไป ซึ่งเมื่อไปถึงก็ตั้งคำถามที่เหมือนกับต่อว่าพระเยซูกลายๆ ว่า ทำไมจากมาโดยไม่บอก ทำให้พวกเขาต้องเสียเวลาในการตามหาพระองค์ (ข้อ 25) แม้จะมีผู้คนสนใจและติดตามหาพระองค์จำนวนมาก แต่พระเยซูไม่ได้ชื่นชมยินดีในจำนวนของผู้คนที่ติดตามพระองค์แม้แต่น้อย เพราะพระองค์รู้ว่า พวกเขาติดตามมาเพราะอยากจะกินขนมปังอีก อยากให้พระเยซูเลี้ยงดูพวกเขา (ข้อ 26) ซึ่งพระเยซูได้ใช้ความอยากจะได้กินขนมปังของประชาชนมาสอนเรื่องฝ่ายจิตวิญญาณ โดยสอนว่า สิ่งที่เขาควรจะแสวงหาไม่ใช่ขนมปัง แต่เป็น “อาหารแห่งชีวิตนิรันดร์”

Q1  “อาหารแห่งชีวิตนิรันดร์” หมายความว่าอย่างไร? (ดูข้อ 27, 29, 33 ประกอบ)
Q2  ลองทบทวนชีวิตของคุณว่า คุณติดตามพระเจ้า ตัดสินใจเป็นคริสเตียนเพราะผลประโยชน์ (ได้กินขนมปัง) หรือเพราะคุณเชื่อว่า พระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของคุณ?

หลังเหตุการณ์เลี้ยงคน 5,000 คนพระเยซูทรงขึ้นไปพักผ่อนแต่ลำพังบนภูเขา และให้สาวกข้ามฟากไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งในเวลานั้นก็มีลมพายุพัดมา ซึ่งน่าจะทำให้บรรดาสาวกที่อยู่ในเรือตื่นตระหนก ต่อสู้กับลมพายุ และพยายามที่จะพาเรือให้ไปถึงฝั่งให้ได้

Q1  แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้สาวกตื่นตระหนกมากกว่าการเผชิญหน้าลมพายุเสียอีก สิ่งนั้นคือ? (ดูข้อ 19, 20 ประกอบ)
Q2  คิดถึงปัญหา หรือความทุกข์ยากลำบาก ที่คุณกำลังเผชิญหน้าอยู่ และดูเหมือนว่า ไม่มีคำตอบที่ชัดเจน ไม่มีทางออก คำพูดของพระเยซูที่ว่า “นี่เราเองแหละ อย่ากลัวเลย” หนุนใจคุณอย่างไรในการเผชิญหน้ากับปัญหาและความทุกข์ยากลำบากเหล่านั้น?