มีสำนวนไทยกล่าวไว้ว่า “ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด” ซึ่งมีความหมายว่า ผู้ที่มีสติปัญญาดี แต่กลับช่วยตนเองไม่ได้ เพราะไม่สามารถที่จะนำเอาสิ่งที่รู้นั้น มาประยุกต์ใช้ในชีวิตจริงๆ ได้ ในเรื่องของการรู้จักบังคับตนก็เช่นกัน เราไม่ได้มุ่งหวังเพียงเพื่อรู้จักวิธีการบังคับตน แต่มุ่งหวังที่จะเกิดผลจริงๆ ด้วย

Q1 คำว่า “มีวินัย” “การกระทำที่ฉลาด” “ความช่ำชอง” และ “เพิ่มพูนการเรียนรู้” ช่วยให้เราเข้าใจถึงอะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงที่ผู้เขียนต้องการจะบอกกับผู้อ่านเกี่ยวกับ “การมีปัญญา” อย่างไร?
Q2 คุณคิดว่า “การยำเกรงพระเจ้า” ช่วยให้คุณใช้สติปัญญาที่มีอยู่ในการดำเนินชีวิตอย่างไร?

อีกครั้งที่ชนชาติอิสราเอลไม่ยอมเรียนรู้จากความผิดพลาดที่พวกเขาเคยกระทำ พวกเขายังทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีกในเรื่องของการบ่น ซึ่งในครั้งนี้พระเจ้าส่งงูแมวเซาเข้ามาในหมู่ประชาชน และมีผู้คนเป็นอันมากถูกงูกัดและตาย

Q1  พระเจ้าทรงสั่งให้โมเสสทำอะไร เพื่อช่วยให้ชนชาติอิสราเอลรอดพ้นจากการลงโทษโดยให้ถูกงูแมวเซากัด? (ดูข้อ 8-9 ประกอบ)
Q2 ประชาชนรอดจากความตายด้วยการมอง “งูสัมฤทธิ์” ที่แขวนไว้ที่เสา เหมือนกับเราทั้งหลายที่รอดจากความตายฝ่ายจิตวิญญาณเหมือนที่เขียนไว้ในยอห์น 3:14-15 ว่า “¹⁴ โมเสสได้ยกงูขึ้นในถิ่นทุรกันดารฉันใด บุตรมนุษย์จะต้องถูกยกขึ้นฉันนั้น ¹⁵ เพื่อทุกคนที่วางใจในพระองค์จะได้ชีวิต
นิรันดร์”  ใช้เวลานี้อธิษฐานขอบคุณพระเจ้าสำหรับความรอดที่คุณได้รับ และคิดว่า คุณจะนำพาคนอื่นมาเห็นพระเยซูคริสต์ได้อย่างไร?

ความดื้อดึง และไม่เชื่อฟังของชนชาติอิสราเอล มักแสดงออกด้วย “การบ่น” เป็นหลัก และที่ผ่านมาชนชาติอิสราเอลต้องจ่ายผลตอบแทนด้วยราคาแพงเสมอ แต่ในพระคัมภีร์ตอนนี้เราพบว่า ไม่เพียงชนชาติอิสราเอลจะได้รับผลกระทบ แม้แต่โมเสสเองก็ได้รับผลทางอ้อมจากการบ่นของชนชาติอิสราเอล เพราะดูเหมือนว่า โมเสสโกรธจนลืมตัว และไม่ทำตามที่พระเจ้าบอก

Q1 โมเสสได้รับผลอย่างไร เมื่อเขากระทำนอกเหนือจากพระเจ้าบอกให้ทำ? (ดูข้อ 7,10,11,12 ประกอบ)
Q2 คุณจะนำตัวอย่างของโมเสสมาใช้อย่างไรในการดำเนินชีวิตคริสเตียน โดยเฉพาะเรื่อง “การเชื่อฟัง”