จากพระคัมภีร์ตอนนี้สะท้อนให้เห็นว่า เปาโลรู้ดีว่า คนยิวนั้นมองตัวเองว่า เป็นคนที่มีความชอบธรรม เนื่องจากรู้พระบัญญัติ สอนบัญญัติ เป็นครูสอน เป็นผู้นำทางความรู้ ในขณะที่คนต่างชาติไม่มี เพราะตัวท่านเองก็คิดอย่างนั้นก่อนที่จะกลับใจมาเชื่อในพระเยซูคริสต์

Q1  เปาโลให้เหตุผลอย่างไรว่า การรู้ การสอน การเป็นครู การเป็นผู้นำความรู้ ด้านธรรมบัญญัติ ไม่ได้ทำให้คนเรากลายเป็นคนชอบธรรม? (ดูข้อ 21, 22, 23, 24 ประกอบ สังเกตประโยคคำถามที่ลงท้ายว่า “หรือเปล่า”?)
Q2 ชีวิตของคุณเป็นเหมือน หรือแตกต่างจากพระคัมภีร์ข้อ 24 ที่ว่า “คนต่างชาติ (คนไม่เป็นคริสเตียน)พูดหยาบหยามต่อพระนามของพระเจ้าก็เพราะท่านทั้งหลาย (ชีวิตคุณ)”?

เปาโลพูดถึงคนบางคนที่อาจจะใช้เรื่องธรรมบัญญัติเป็นข้ออ้างกับพระเจ้าในวันแห่งการพิพากษา ซึ่งอาจจะอ้างว่า ไม่รู้เรื่องธรรมบัญญัติ ดังนั้นถ้าไม่รู้ก็ไม่น่าจะผิด หรือบางคนอาจจะบอกว่า รู้เรื่องธรรมบัญญัติและได้ทำอย่างดี กำลังพยายามทำอยู่ ก็น่าจะให้โอกาสกันบ้าง

Q1  เปาได้บอกถึงหลักเกณฑ์ในการตัดสินพิพากษาสำหรับคนที่อ้างธรรมบัญญัติ (ทั้งที่รู้และไม่รู้) อย่างไร? (ดูข้อ 15-16 ประกอบ)
Q2  ประโยคที่ว่า “ในวันที่พระเจ้าพิพากษาความลับมนุษย์โดยพระเยซูคริสต์” ช่วยให้คุณมั่นใจในความรอดที่คุณมีผ่านทางพระเยซูคริสต์อย่างไร?