“ในวันนั้น เจ้าจะไม่ถูกกระทำให้อับอาย ด้วยการกระทำซึ่งเจ้าได้กบฏต่อเรา เพราะในเวลานั้นเราจะคัดผู้โอ้อวดเห่อเหิมนั้นออกเสียจากท่ามกลางเจ้า เจ้าจึงจะไม่เย่อหยิ่งจองหองในภูเขาบริสุทธิ์ของเราอีกต่อไป เพราะเราจะเหลือแต่คนที่ถ่อมใจและเจียมตัวไว้ในท่ามกลางเจ้า เขาจะแสวงหาที่ลี้ภัยในพระนามแห่งพระเจ้า” (ข้อ 11-12) ในท่ามกลางคำพยากรณ์ที่พูดถึงการพิพากษา พระเจ้าทรงให้เศฟันยาห์เห็นถึง “วันแห่งความรอด” ด้วยเช่นกัน ใช้เวลานี้อีกสักวันที่จะอธิษฐานเผื่อคนที่คุณรัก อาจจะเป็นคนในครอบครัว ญาติ เพื่อนๆ ขอพระเจ้าทรงใช้คุณให้นำคนเหล่านั้นมาเชื่อพระเจ้า

“ทุกคนที่ใจถ่อมในแผ่นดินนี้ คือผู้ที่กระทำตามพระบัญชาของพระองค์ จงแสวงหาพระเจ้า จงแสวงหาความชอบธรรม แสวงหาความถ่อมใจ ชะรอยเจ้าจะได้รับการกำบังในวันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า” (ข้อ 3) หนทางเดียวที่จะรอดพ้นจากการพิพากษาคือ การกลับใจ สารภาพบาปและกลับมาหาพระเจ้า เชื่อและไว้วางใจพระเยซูคริสต์ในฐานะของพระผู้ช่วยให้รอด ใช้เวลานี้อธิษฐานเผื่อคนที่คุณรัก อาจจะเป็นคนในครอบครัว ญาติ เพื่อนๆ ขอพระเจ้าทรงใช้คุณให้นำคนเหล่านั้นมาเชื่อพระเจ้า

มีการกล่าวถึง “วันแห่งพระเจ้า” ซ้ำๆ กันถึง 16 ครั้ง ในข้อ 7,8,9,10,14,15,16,18 ซึ่งย้ำให้รู้ว่า วันแห่งการพิพากษา จะมาถึงแน่นอน แม้ว่าวันนี้ คุณจะเห็นและอยู่ในสังคมที่เอารัดเอาเปรียบและเห็นแก่ตัว ผู้คนต่างข่มเหงผู้อื่น มีคนมากมายที่ไม่มีพระเจ้า เยาะเย้ยพระเจ้า แต่ก็ยังคงอยู่อย่างมีความสุข จนคุณอดคิดไม่ได้ว่า “พระเจ้าไม่ทำอะไรเลยหรือนี่?” จนอยากเลิกเชื่อในพระเจ้า ขอความจริงในเรื่องนี้หนุนใจคุณให้ยืนหยัดในความเชื่อ

สดุดีบทนี้เป็นบทสุดท้าย เป็นบทสรุปที่เหมาะสำหรับพระธรรมสดุดีทั้งเล่ม โดยเนื้อหาทั้งบทกล่าวถึงการสรรเสริญพระเจ้า แต่ในความจริง เราอาจไม่สามารถจบการดำเนินชีวิตแต่ละวันด้วยการสรรเสริญพระเจ้าได้ อะไรคือสาเหตุที่ทำให้คุณไม่สามารถสรรเสริญพระเจ้าได้เมื่อสิ้นสุดวัน อธิษฐานขอให้คุณสามารถก้าวข้ามอุปสรรคเหล่านั้น

“จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด จงร้องเพลงบทใหม่ถวายพระเจ้า ร้องบทสรรเสริญถวายพระองค์ในชุมนุมธรรมิกชน” (ข้อ 1) คิดถึงบทเพลงสักบทเพลงหนึ่งที่คุณประทับใจ ร้องออกมาดังๆ เพื่อสรรเสริญพระเจ้า และคิดพิจารณาถึงเนื้อเพลง (เท่าที่คุณจำเนื้อได้) แล้วหาเหตุผลให้กับตัวเองว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้คุณชอบเพลงนี้