การเข้าสุหนัตเป็นเครื่องหมายภายนอก ที่แสดงถึงความชอบธรรมของพระเจ้าที่ทรงประทานแก่อับราฮัม และชนชาติอิสราเอล ซึ่งคนยิวก็ยึดการกระทำนี้เป็นสิ่งที่ยืนยันความชอบธรรมของตน และถือปฏิบัติกันมาอย่างเคร่งครัด

Q1  จากพระคัมภีร์ตอนนี้อับราฮัมถือว่า เป็นคนชอบธรรม “ก่อน” หรือ “หลัง” จากการเข้าสุหนัต? (ดูข้อ 11, 12 ประกอบ)
Q2  มีคริสเตียนหลายคนคิดว่า การได้รับบัพติสมา และรับมหาสนิท จะช่วยรักษาความรอด และมีชีวิต คริสเตียนที่เข้มแข็ง และเติบโตขึ้น ซึ่งเป็นความคิดที่ผิดไม่แตกต่างกับคนยิวที่คิดว่า การเข้าสุหนัตจะทำให้ตนเองเป็นผู้ชอบธรรม ลองทบทวนชีวิตว่า ถ้าคุณยังไม่รับบัพติสมา และกำลังจะรับ คุณมีเหตุผลอะไรในการตัดสินใจรับบัพติสมา? และสำหรับคนที่รับบัพติสมาแล้ว ย้อนกลับไปคิดว่า การรับบัพติสมาของคุณกับชีวิตของคุณที่เป็นอยู่ตอนนี้ สอดคล้องกับสิ่งที่คุณกล่าวยืนยันต่อหน้าพี่น้องในคริสตจักรในเวลานั้นหรือไม่? และทุกครั้งที่คุณรับมหาสนิท คุณรับเพราะจะทำให้คุณรู้สึกดีกับตนเอง หรือ รับเพราะสำนึกในพระคุณของพระเจ้าที่มีมาทางความเชื่อในพระเยซูคริสต์
หมายเหตุ :- ดูเนื้อหาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าสุหนัตในปฐมกาล 17:1-14

สำหรับคนยิวแล้ว อับราฮัมเป็นตัวอย่างของคนที่ได้เป็นผู้ชอบธรรมโดยการกระทำ เพราะท่านได้ถวายลูกชายคืออิสอัคบนแท่นบูชา (ยากอบ 2:21-23) แต่ในพระคัมภีร์ตอนนี้เปาโลยืนยันว่า สิ่งที่ทำให้อับราฮัมเป็นผู้ชอบธรรมได้ เป็นเพราะท่านมี “ความเชื่อ” แล้วจึงแสดงผลออกมาเป็นการกระทำ

Q1  เปาโลยกตัวอย่างของคนทำงาน (ข้อ 4-5) และสดุดีของดาวิด (ข้อ 6-8) เพื่อจะอธิบายถึงความชอบธรรมที่มาจากความเชื่ออย่างไร?
Q2  ยากอบ 2:26 เขียนไว้ว่า “เพราะกายที่ปราศจากจิตวิญญาณนั้นไร้ชีพแล้วฉันใด ความเชื่อที่ปราศจากการประพฤติตามก็ไร้ผลฉันนั้น” คุณจะสำแดงความเชื่อ และความชอบธรรมในชีวิตของคุณออกมาเป็นการกระทำได้อย่างไร?